Wczesne wspomaganie rozwoju dziecka

Pierwsze lata życia dziecka mają niesamowite znaczenie dla całego jego rozwoju – od dawna mówiło się że pierwsze lata są niezwykle ważne dla dalszego funkcjonowania dziecka, jednak końcówka XX wieku i początek XXI wieku to liczne badania psychologiczne potwierdzają, oraz wzbogacające wiedzę na ten temat.

Jeśli dziecko jest zagrożone niepełnosprawnością (lub już ją stwierdzono), należy jak najszybciej podjąć działania, które pomogą mu pokonywać i niwelować pojawiające się trudności. Im wcześniej zostanie postawiona diagnoza i zostaną podjęte działania stymulujące oraz wspomagające rozwój dziecka, tym większe szanse na  dobre funkcjonowanie w przyszłości.

Jeśli coś niepokoi rodzica malucha, powinien niezwłocznie zasięgnąć porady

nie tylko lekarza pediatry, ale także, przede wszystkim odpowiednich specjalistów w poradni psychologiczno-pedagogicznej. Każde dziecko jest inne, jego rozwój choć oparty na schemacie odbywa się we własnym indywidualnym tempie, dlatego ważne jest by zwrócić się z wątpliwościami do fachowców. Specjaliści zatrudnieni w poradniach psychologiczno-pedagogicznych to osoby posiadające odpowiednią wiedzę – dokonają obserwacji i zdiagnozują dziecko pod kątem jego rozwoju psychomotorycznego oraz dokonają szczegółowej diagnozy funkcjonalnej.

W celu stymulowania rozwoju i wsparcia rozwoju dzieci mogą być organizowane zajęcia tzw. potocznie WWR czyli Wczesnego Wspomagania Rozwoju Dziecka.Zajęcia te mogą być prowadzone indywidualnie lub małych grupach.

Wczesnym Wspomaganiem Rozwoju nazywa się różne oddziaływania skierowane na wsparcie rozwoju funkcjonowania dziecka, któremu trzeba pomóc w osiągnięciu maksimum jego możliwości.

Wczesne wspomaganie rozwoju dziecka polega na pobudzaniu psychoruchowego i społecznego rozwoju dziecka oraz oddziaływań wpierających również rodzinę dziecka (np. pomoc w stosunku do rodziców może dotyczyć: wsparcia w procesie akceptacji niepełnosprawności dziecka, psychoedukacji – uczenie rozpoznawania zachowań i ich odpowiedniej interpretacji oraz prawidłowej reakcji na nie, instruktażu i poradnictwa w zakresie działań rewalidacyjnych, informowania o sprzęcie pomocach niezbędnych dziecku). Proces wspomagania trwa od chwili wykrycia nieprawidłowości do czasu podjęcia nauki w szkole. Zakres tego oddziaływania może być bardzo różny, uzależniony jest od zdiagnozowanych przez specjalistów deficytów i potrzeb rozwojowych dziecka, oraz potrzeb rodziny.

Co powinno zaniepokoić rodziców niemowlęcia?

(w 1. roku życia dziecka)

  • prężenie się, napinanie;
  • brak kontaktu wzrokowego;
  • słaba reakcja na bodźce płynące z otoczenia (np. brak reakcji na głosy bliskich osób, brak reakcji na światło);
  • głowa ciągle zwrócona w jedną stronę;
  • problemy z karmieniem (np. dziecko bardzo słabo ssie, krztusi się);
  • stały płacz, krzyk; – asymetryczne ułożenia tułowia i kończyn;
  • nietrzymanie głowy;
  • nadmierna wiotkość kończyn;
  • słabiej wyrażone ruchy spontaniczne kończyn lub ich nieprawidłowe ułożenia;
  • nadmierny spokój (dziecko wydaje się „leniwe”);
  • potrzeba częstego bujania;
  • brak umiejętności siadania lub chodzenia we właściwym czasie;
  • brak rozumienia prostych poleceń; ¾ brak wyciągania rączek do zabawek (dziecko nie chwyta);
  • nieumiejętność wypowiadania pojedynczych słów.

Co powinno zaniepokoić rodziców małego dziecka?

(powyżej 1. roku życia)

  • brak reakcji na własne imię;
  • nadwrażliwość lub niedostateczna wrażliwość na dźwięki czy dotyk;
  • nieumiejętność wypowiadania prostych słów, krótkich zdań;
  • wyraźne unikanie kontaktu z osobami bliskimi,
  • unikanie kontaktu wzrokowego;
  • problemy z koncentracją uwagi (dziecko nie skupia się na żadnej czynności);
  • brak umiejętności chodzenia;
  • jedzenie wyłącznie wybranych potraw (np. tylko z ziemniaków);
  • trudności w kontaktach z rówieśnikami.”

Cytat z opracowania ORE Wczesne wspomaganie rozwoju dziecka w teorii i praktyce, autorzy Anna Elszkowska, Alicja Golon, Katarzyna Raabe, Felicyta Krawczyk, Dorota Majcher, Elżbieta Niklewska-Piotrowska, Radosław Piotrowicz, Jolanta Rafał-Łuniewska

ZAJĘCIA SĄ BEZPŁATNE – wymagana jest opinia Publicznej Poradni psychologiczno-pedagogicznej.

Zajęcia bez opinii PPP-P są płatne.